هر دو کشور در مورد بخشهایی از دریای جنوبی چین ادعاهایی دارند درحالیکه چین نیز تقریبا ادعای حاکمیت بر تمام این آبراه را دارد. ویتنام با استفاده از ساخت جزایر مصنوعی، قطعاتی از املاک و مستغلات در آبراه مورد مناقشه را گرفته است. مشهودترین حضور فیلیپین هم در این دریا، سکونتگاهی در جزیره تیتو (Thitu) و کشتی «سیِرا مادره» است؛ یک کشتی جنگی که مانیل در سال ۱۹۹۹ به طور عمدی در جزیره مرجانی توماس شوال دوم به گل نشاند.
چستر کابالزا معتقد است که با شبیه سازی رفتارهای چین و اقدامات غیرقانونی در دریا، کشورهای مدعی حاکمیت بر بخشهایی از دریای جنوبی چین آماده دفاع و حفاظت از سرزمینهای خود هستند.
مارک منانتان گفت: ویژگیهای رزمایش هر چه باشد، آنچه در اینجا قابل تاکید است، نمایش ویتنام و فیلیپین برای هماهنگی و همکاری بدون حضور بازیگران خارجی مانند آمریکا و ژاپن است.
به گزارش ایرنا، روزنامه نیکی آسیا امروز سهشنبه گزارش داد که گاردهای ساحلی فیلیپین و ویتنام روز جمعه یک رزمایش آموزشی مشترک را در نزدیکی دریای غربی فیلیپین برگزار کردند. این رزمایش به عنوان بخشی از توافق صورت گرفته در جریان سفر فردیناند مارکوس رییس جمهوری فیلیپین به ویتنام در ماه ژانویه صورت گرفت.
این مدیر امنیت سایبری در انجمن بینالمللی اقیانوس آرام بیان کرد: جالب خواهد بود ببینیم سایر کشورهای مدعی آسیای جنوب شرقی که در این آبراه سهیم هستند چگونه این توسعه را درک میکنند و آیا ممکن است در آینده به چنین رزمایشهایی بپیوندند یا خیر.
گارد ساحلی فیلیپین در ماه ژوئن از کشورهای آسهآن مانند کامبوج، تایلند و مالزی دعوت کرد تا در تمرینات آتی شرکت کنند.
منانتان امید دارد که فعالیتهایی از این دست برای نشان دادن این مساله به پکن که کشورهای مدعی آسیای جنوب شرقی صرفا مهرههای دیگر قدرتها نیستند، معمولتر شود.
